Przeczytaj proszę opowieść, a następnie pisemnie odpowiedz na parę pytań (mogą to być odręczne notatki). Sądzę, że zajmie Ci to ok. 5 minut.
A zatem…
Po śmierci John przechodzi bramę życia oraz śmierci i z zaskoczeniem stwierdza, że jest w całości wykonana ze szczerego złota. Za bramą widzi dwoje drzwi. Na jednych jest napis Niebo, a na drugich Piekło. Wie, że może wybrać, gdzie chce spędzić swój czas. Waha się chwilę, ale uchylają się drzwi do Piekła i za chwilę zauważa absolutnie przepiękny zielony teren. „Tu jest tak pięknie” – mówi do siebie — „Te wszystkie łąki i góry, ptaki śpiewające w gałęziach drzew i zapach kwiatów. To nie może być Piekło”. Nagle dochodzi go woń posiłku. Zwabiony zapachem wchodzi do dużej sali jadalnej. Stoją tam rzędy suto zastawionych stołów, ale siedzący przy nich ludzie są bladzi, wychudzeni i jęczący z głodu. Podchodzi bliżej i widzi, że każdy z nich trzyma łyżkę tak długą, że nie jest jej sobie w stanie włożyć do ust. Wszyscy krzyczą i w agonii konają z głodu.
Nagle poczuł woń z drugiej strony i postanawia wejść drzwiami do Nieba. Wchodzi i widzi niby tę samą scenę: zielone tereny, ptaki, jedzenie, ludzie, stoły i takie same długie łyżki. Tutaj jednak, w Niebie, ludzie radośnie rozmawiają, wspierają się i jedzą, bo każdy swoją długą łyżką karmi siedzącego naprzeciwko.
Niebo i Piekło oferują dokładnie te same warunki, a różnica polega tylko na tym, jak traktują się ludzie. Jedni są dla siebie dobrzy i w ten sposób kształtują rzeczywistość, a drudzy są krytyczni, zawistni, żądający, wymagający, awanturni, są egoistami i przez to kształtują swoją rzeczywistość.
Autor nieznany.
I teraz pytania:
Co czujesz po przeczytaniu?
Jaka jeszcze mądrość płynie dla Ciebie z tej opowieści?
Co chcesz z tej opowieści wziąć dla siebie?
Jeżeli chcesz się z nami skontaktować, w tym także w sprawie warsztatów i szkoleń, prosimy napisz do nas. Prosimy o kontakt mailowy także w sprawie indywidualnych sesji coachingowych.
Autorka wpisu: Małgorzata Wąsowska
coaching4smart 